நகரம் - Kavithai

நகரம்!

தினமும் துண்டு வாழை இலை 

நிறையாக வைத்து காக்கைக்கு 

சுட சுட வைக்கிறாள்.

வருகிறவர்களுக்கெல்லாம் வற்புறுத்தி

முகம் பார்த்து பார்த்து பரிமாறுகிறாள்.

சாப்பிட்டு முடித்த சாதத்தை தெருநாயைக்

கூப்பிட்டுக் கொட்டுகிறாள்.

மிட்சம் இருக்கும் சாப்பாட்டை பசுமாட்டிற்கும்

வைத்துவிடுகிறாள்.

எதற்கும் அனிச்சையாகவே மேலும் ஒரு கைப்புடி அரிசியை

உலையில் ஒவ்வொரு வேலையும் போடுகிறாள்.

எங்கள் கிராமத்து வீட்டில் என் அம்மாதான்!

நானோ ஒரு கரண்டி கூடுதல் சாப்பாட்டுக்காக

ஏங்கி எழுந்து வருகிறேன், 

சென்னை மாநகார 

அளவுசாப்பாடு கடைகளில்!

அம்மாவை நினைத்துக் கொண்டுதான்!

அறியாமலேயே கண்ணீரும் வந்துவிடுகிறது.

அளவு சாப்பாடு முடிந்து வைக்கும் ஒவ்வொரு

கரண்டி கூடுதல் சாப்பாடுக்கும், ஒவ்வொரு பத்து ரூபாய் 

எனும் போது அடுத்த வேளை சாப்பாட்டிற்காக 

வைத்திருக்கும் அந்த பத்து ரூபாயின் மதிப்பு நகர்வாழ்

ஒண்டிக்குடித்தன இளைஞர்களுக்கு வேலைதேடும் 

படலத்தில் பத்து லட்சம்தான்!

இத்தனைக்கும் கூலிக்கான வேலையாகவே இருந்தாலும் 

கிராமத்தில் அப்பா நெற்பயிரைத்தான்

விழுந்து விழுந்து கவனித்து வருகிறார்.

பிள்ளைகளைப் போல உருவாக்கி இந்த

நகரத்து கடைகளுக்கு அனுப்புவதற்காக!

-செல்லா செல்லம்.

ஜீலை 25, 2016.

இந்த கவிதை உங்களுக்குள் உணர்த்தும் கருத்துக்களை, நீங்கள் கற்றுக்கொண்ட பாடங்களை கீழே உள்ள "Comment box"இல் பகிரவும்.  

இந்த கவிதை உங்களுக்கு தெரிந்தவர்களுக்கு உதவும் என்று தோன்றினால்,  தவறாமல் பகிரவும். 

நன்றி!!!